ಹೆಜ್ಜೆಯ ಮೇಲೊಂದು ಹೆಜ್ಜೆಯನಿಡುತಾ..

ಈ ವರ್ಷದ ಗಣರಾಜ್ಯೋತ್ಸವದ ದಿನದಂದು ನಾನು ಹೈದರಾಬಾದಿನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಅಕ್ಕನ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಅವರು ವಾಸವಿರುವ ಟವ್ನ್ ಶಿಪ್ ನಲ್ಲಿ ವಿಜ್ರಂಬಣೆಯ ಗಣರಾಜ್ಯೋತ್ಸವ ಆಚರಣೆ ನಡೆಸಿದ್ದರು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಪೋಷಕರು,ನಾನು, ನನ್ನ  ಮಗಳು ಸಾನ್ವಿ ಎಲ್ಲರೊಡಗೂಡಿ ಧ್ವಜ ಆರೋಹಣಕ್ಕೆ ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳಲು ಸಂಭ್ರಮದಿಂದ ಹೊರಟೆವು. ಅಕ್ಕನ ಮಕ್ಕಳು ಮತ್ತು ನನ್ನ ಮಗಳಷ್ಟು ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸಿನವರಿಗೆ ರಾಜ್ಯೋತ್ಸವದ ಬಗ್ಗೆ ಏನು ಕಲ್ಪನೆ ಇರಲು ಸಾಧ್ಯ? ಅವರಿಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದದ್ದು ಒಂದೇ..ಧ್ವಜಾರೋಹಣದ ನಂತರ ಸ್ವೀಟು ಕೊಡ್ತಾರಂತೆ!! ಅಲ್ಲಿವರೆಗೆ ಸುಮ್ನೆ ಕೂತಿರಬೇಕು ಅಷ್ಟೇ ಅವರ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಹೊಕ್ಕ ವಿಷ್ಯ. ಯಥಾ ಪ್ರಕಾರ ಆಚರಣೆಯು ಸಿಹಿ ತಿಂಡಿ ಹಂಚಿಕೆಯೊಂದಿಗೆ ಕೊನೆಗೊಂಡಿತು. ಒಳ್ಳೆ ಪೊಟ್ಟಣದಲ್ಲಿ, ಎರಡು ಅಂಬೊಡೆ ಚಟ್ನಿ, ಜಾಮೂನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರಿಂದ ಎಲ್ಲರೂ ಬಾಯಲ್ಲಿ ನೀರೂರಿಸಿಕೊಂಡು ಸವಿಯುತ್ತಿದ್ದರು. ನಾವೂ ಕೂಡ ತಲಾ ಒಂದೊಂದು ಪೊಟ್ಟಣವನ್ನು ಕೈಗೆರಿಸಿಕೊಂಡೆವು. ನನ್ನ ಮಗಳು ತನ್ನ ಅಜ್ಜನ ಜೊತೆಗೂಡಿ ಇನ್ನೇನು ಸಿಹಿ ಸವಿಯಬೇಕೆನ್ನುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ಅಲ್ಲೊಬ್ಬ ಪುಟ್ಟ ಹುಡುಗನೊಬ್ಬ ಅವರ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಚಾಕೊಲೇಟ್ ಒಂದನ್ನು ಸಾನ್ವಿಯ ಕೈಗಿತ್ತು ಇಂದು ತನ್ನ ಹ್ಯಾಪಿ ಬರ್ತಡೆ ಎಂದು ತನ್ನ ಸಂಭ್ರಮವನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಂಡ. ಚಾಕೊಲೇಟ್ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದೇ ತಡ, ಅವಳ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಜಾಮೂನು ವಾಪಸು ಅಜ್ಜನ ಕೈಗೆ ಬಂದು ಬಿಟ್ಟಿತು. ಆ ವರೆಗೆ ಕ...