ಮಕ್ಕಳ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ

ಮಗಳ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಇವತ್ತು 'ಸ್ಪೋರ್ಟ್ಸ್ ಡೇ'. ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಕ್ಕಳಿರುವ ಶಾಲೆಯಾದ್ದರಿಂದ ಇಂದು ಕೇವಲ ಎಲ್.ಕೆ.ಜಿ ಮತ್ತು ಯು.ಕೆ.ಜಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೋಸ್ಕರ ಮಾತ್ರ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವನ್ನು ಏರ್ಪಡಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಒಂದೇ ಮಾದರಿಯ ಯುನಿಫಾರ್ಮ್ಪು ಧರಿಸಿ ಕಂಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಮುದ್ದು ಮುದ್ದು ಮಕ್ಕಳು, ಅವರುಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಶಿಸ್ತಿನಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಿಸಲು ಶ್ರಮಿಸಿ ಕಡೆಗೂ ಯಶಸ್ವಿಗೊಂಡಿದ್ದ ಟೀಚೆರ್ರುಗಳು, ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳ ಕವಾಯಿತು-ಆಟ-ಸ್ಪರ್ಧೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನೋಡಿ ಸಂಭ್ರಮಿಸಲು ಕಣ್ಣು, ಕಣ್ಣಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಫೋಟೋಗೋಸ್ಕರ ಮೊಬೈಲ್ ಮತ್ತು ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ರೆಡೀ ಹಿಡಿದು ನಿಂತ ನಮ್ಮಂತಹ ಪಾಲಕರು, ಮುಖ್ಯ ಅತಿಥಿಗಳಿಗೋಸ್ಕರ ಸಿಂಗಾರಗೊಂಡಿದ್ದ ವೇದಿಕೆ ಎಂಬಲ್ಲಿಗೆ ಸಕಲ ಸಿದ್ಧತೆಗಳೂ ಆಗಿದ್ದವು. ಸ್ಪೋರ್ಟ್ಸ್ ಡೇ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಟೇಪನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡ ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ನೀಡಿದ ವಿನೋದಾವಳಿ ನಾವು ಪಾಲಕರೆಲ್ಲ ಬೀಗುವಂತೆ ಮಾಡಿತು. ಅಷ್ಟು ಚಿಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕ ಮಕ್ಕಳ ಹಿಡಿದು, ಅವರಿಗೆ ಬಗೆ ಬಗೆಯ ತರಬೇತಿ ನೀಡಿ, ಕವಾಯಿತು ಮಾಡಿಸುವಲ್ಲಿನ ಶಿಕ್ಷಕರ ಪ್ರಯತ್ನ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಮೆಚ್ಚುವಂತದ್ದೇ. ನಂತರದಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳ ವಯಸ್ಸಿಗನುಗುಣವಾಗಿ ಏರ್ಪಡಿಸಿದ್ದ ಒಂದಷ್ಟು ಆಟೋಟ ಸ್ಪರ್ಧೆಗಳು ನೆರೆದಿದ್ದ ಸಭಿಕರನ್ನೆಲ್ಲ ಅತೀವವಾಗಿ ರಂಜಿಸಿತು. ಖುಷಿ, ಉತ್ಸಾಹ, ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಲು ಸಭಿಕರ ಚಪ್ಪಾಳೆ, ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಮಕ್ಕಳ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದೆಡೆಗೆ ಎಲ್ಲರ ಗಮನ ಆ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವನ್ನು ಒಂದೆಡೆ ಕೇಂದೀಕೃತಗೊಳಿಸಿತ್ತು.  

ಒಂದೆಡೆ ಶಾಲಾ ಆಟದ ಬಯಲಿನ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಸ್ಪರ್ಧೆಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಮತ್ತೊಂದೆಡೆ ಉಳಿದ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಬಯಲಿನಲ್ಲಿ ಆಟದ ವೀಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ಕೂರಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಅದೊಂದು ಮರಳು ಮಣ್ಣು ಮಿಶ್ರಿತ ಆಟದ ಬಯಲು. ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಮಣ್ಣಿನ ಸ್ಪರ್ಶತೆಯಾದ ಮೇಲೆ ಕೇಳಬೇಕೆ? ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಕ್ಕಳು ಮಣ್ಣಲ್ಲಿ ಆಡಲು ಶುರು ಮಾಡಿದ್ದರು. ಅವರಿಗೆ ಬಟ್ಟೆ ಗಲೀಜಾಗುತ್ತದೆ, ಕೈ ಕೊಳಕಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬೆಲ್ಲ ಪರಿಕಲ್ಪನೆ ಇರುತ್ತದೆಯೇ? "ಡೋಂಟ್ ಟಚ್ ದಿ ಮಡ್, ಯು ವಿಲ್ ನಾಟ್ ಗೆಟ್ ದಿ ಗಿಫ್ಟ್ ಅದರವೈಸ್" ಎನ್ನೋ ಟೀಚರ್ರಿನ ಬೆದರಿಕೆ ಕೂಡ ಯಾವ ಮಕ್ಕಳಿಗೂ ತಾಗುತ್ತಿರುವಂತೆ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ..ಮಕ್ಕಳು ಮಕ್ಕಳಾಗಿದ್ದರು ಅಲ್ಲಿ..ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ಪಟ್ಟಿಯ ಪ್ರಕಾರ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಬಹುಮಾನ ವಿತರಣೆಗೂ ಮುಂಚಿತವಾಗಿ ಮುಖ್ಯ ಅತಿಥಿಗಳ ಭಾಷಣ. ಇದೊಂದು ಎಲ್ಲಾ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲೂ ಇದ್ದದ್ದೇ. ಸುಧೀರ್ಘ ೨೫ ನಿಮಿಷಗಳ ಕಾಲ ಮುಖ್ಯ ಅತಿಥಿಗಳ ನಾಲ್ಕು ಮಾತುಗಳು ಮುಂದುವರೆಯಿತು. ೪ ರಿಂದ ೫ ವರ್ಷದ ಪ್ರಾಯದ ಮಕ್ಕಳ ಉದ್ದೇಶಿಸಿ ನಡೆಸಿದ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವದು. ಮಣ್ಣು-ಮರಳು-ಆಟ ಇಷ್ಟು ಕಣ್ಣೆದುರಿರುವ ಕಂದಮ್ಮಗಳವು. ೫೦ ನಿಮಿಷಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಮಯ ಕೂತಲ್ಲೇ ಏನನ್ನೂ ಮಾಡದೇ ಕೂತಿರಿ ಎಂದು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಆಜ್ಞೆ ಹೊರಡಿಸುತ್ತಿರುವ ದೊಡ್ಡವರು. ಪಾಪ ಆ ಮಕ್ಕಳ ಪಾಡೇನು? ಕೆಲವು  ಪಾಲಕರು  ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಎಚ್ಚರಿಸಿ, ಮಣ್ಣಾಡುವುದರಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿದರೂ, ಆ ಮಕ್ಕಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಅತೃಪ್ತಿ ಎದ್ದುಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಕೂತಲ್ಲೇ ಆಟ, ಕಿತ್ತಾಟ, ಕಿರುಚಾಟ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನಡೆಸಿದ್ದವು ಆ ಪಿಳ್ಳೆಗಳು. ಸಮಯ ಕಳೆದಂತೆ ಬಿಸಿಲೇರುತ್ತಿತ್ತು. ಮಕ್ಕಳನ್ನು ನೆರಳಿರುವ ಜಾಗಕ್ಕೆ ಸರಿಸಿ ಕೂರಿಸಲು, ಮಕ್ಕಳು ಗಲಾಟೆ ಮಾಡದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಇದೇ ಕಾರ್ಯದಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಕ ವೃಂದ ಹೆಣಗಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸಿದ್ದ ಪೋಷಕರೂ ಕೂಡ ಭಾಷಣ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ಮಾತನಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ, ಮೊಬೈಲ್ನಲ್ಲಿ ತೂರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ, ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳ ಕಡೆಗೆ ಕಣ್ಣನ್ನು ನೆಟ್ಟು ಕುಳಿತಿದ್ದರು. ಆಸಕ್ತಿಯಿಂದ ಭಾಷಣ ಆಲೈಸಿದವರ ಸಂಖ್ಯೆ ಬೆರಳಣಿಕೆಯಷ್ಟು. ಭಾಷಣಾಕಾರರ ಭಾಷಣ ಹಾಗೂ ಮುಂದುವರೆದೇ  ಇತ್ತು. ಭಾಷಣಕಾರರ ಮಾತನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟು ಜ್ಞಾನ ಈ ಮಕ್ಕಳದ್ದಲ್ಲ, ಏಕಾಗ್ರತೆಯ ವಯಸ್ಸೂ ಕೂಡ ಅಲ್ಲ, ಕುಳಿತು ಕೇಳುವಷ್ಟು ವ್ಯವಧಾನ ಈ ಮಕ್ಕಳ ತಂದೆ-ತಾಯರಿಗಿಲ್ಲ ಎಂದಾಗಿತ್ತು ಅಲ್ಲಿಯ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ. ಇದಿಷ್ಟರ ನಂತರಕ್ಕೆ ಬಹುಮಾನ ವಿತರಣಾ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ, ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಉಡುಗೊರೆ, ಸ್ವೀಟ್ಸ್ ಹಂಚಿಕೆ ಎಲ್ಲವೂ ಸಾಂಘವಾಗಿ ನಡೆದು, ಅದೊಂದು ಯಶಸ್ವೀ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವಾಗಿ ಮುಕ್ತಾಯಗೊಂಡಿದ್ದೂ ಹೌದು. 

 ಆದರೆ ಈ ಭಾಷಣ ಮಾಡುವವರೆಲ್ಲಾ ತಮ್ಮ ಶ್ರೋತೃಗಳು ಯಾರು, ಯಾವ ಮನಸ್ಕರರು ಎಂಬ ಕನಿಷ್ಠ ಜ್ಞಾನವನ್ನಾದರೂ ಹೊಂದಿದವರಾಗಿರಬೇಕು ಎಂದು ಇವತ್ತು ನನಗನ್ನಿಸಿದ್ದು ನಿಜ. ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ನಾನು ಯಾವುದೇ ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಶಿಕ್ಷಣ ಸಂಸ್ಥೆ ಅಥವಾ ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಬ್ಬರ ಕುರಿತಾಗಿ ಈ ಮಾತನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿರುವುದಲ್ಲ. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೆಡೆ ಈ ರೀತಿಯದೊಂದು ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಇದ್ದೇ ಇದೆ. ನಾವೂ ಕೂಡ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ದೆಸೆಯಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ತಲೆ ಕೆಳಗೆ ಹಾಕಿ ಗುಸು ಗುಸು ಗುಟ್ಟಿದವರೇ,  ಭಾಷಣ ಮುಗಿಯುವವರೆಗೆ ಆ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಸುಮ್ಮನಿರಿಸಲು ಒದ್ದಾಡಬೇಕಾದ ಶಾಲಾ ಸಿಬ್ಬಂದಿಗಳ ಕಷ್ಟ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ, ಗಲಾಟೆ ಮಾಡಿ ಶಾಲೆಯ ಮರ್ಯಾದೆ ತೆಗಿತೀರಿ ಎಂದು ಮರುದಿನ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಬೈಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಪಾಡು ಇವೆಲ್ಲ ನಾವು ಸಣ್ಣವರಿದ್ದಾಗ ಅನುಭವಿಸಿದ್ದೇ...ಇದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೋ ಏನೋ ಅಪ್ಪಾಜಿ ಶಿಕ್ಷಣಾಧಿಕಾರಿಯಾಗಿದ್ದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಶಾಲಾ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಿಗೆ ಅತಿಥಿಯಾಗಿ ಆಮಂತ್ರಿತನಾದರೆ ಕೆಲವು ಚಿಕ್ಕ ಮಕ್ಕಳ ಶಾಲೆಗಳ ಮುಖ್ಯೋಪಾಧ್ಯಾಯರುಗಳಿಗೆ 'ಚಿಕ್ಕಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕೂರಿಸಿಕೊಂಡು ಭಾಷಣ ಮಾಡಬಾರದು' ಎಂದು ನೇರವಾಗಿ ತಿಳಿಸಿ ನಯವಾಗಿ ನಿರಾಕರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು ಅಥವಾ ಹೇಳಿಕೆಗೆ ಎಣಿಸಿ ನಾಲ್ಕೇ

ನಾಲ್ಕು ಮಾತಿಗೆ ತಮ್ಮ ಭಾಷಣ ಮುಗಿಸಿ, ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಕ್ಕೆ ಮುಂದುವರೆಸಲು ತಿಳಿಸಿಬಿಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ನನ್ನನಿಸಿಕೆಯ ಪ್ರಕಾರ ಚಿಕ್ಕ ಮಕ್ಕಳ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವನ್ನು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹಿತಕರವಾಗಿಯೂ, ಅನುಕೂಲಕರವಾಗಿಯೂ, ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಮಯದ ವ್ಯಯವಿಲ್ಲದಂತೆ ನಡೆಸುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಯೋಚಿಸಿ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ಏರ್ಪಾಡು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಮಕ್ಕಳ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳನ್ನುದ್ದೇಶಿಸಿ ಮಾತನಾಡುವ ಸಂದರ್ಭವಿದ್ದರೆ ಅದನ್ನು ಆದಷ್ಟು ಮಕ್ಕಳಿಗ್ಯಾರ್ಥವಾಗುವ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿಸಿ, ಅವರ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಬರುವಂತಹ ಮಾತುಗಳನ್ನಾಡಿ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುವಂತಿರಬೇಕು. ಏನಂತೀರಿ??