ಮಲ್ಲಿಕಾ ಮತ್ತು ಮನೆಯವರು

ಮಲ್ಲಿಕಾ ಮತ್ತು ಮನೆಯವರು ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಹಂಚಿದ ಬಗೆ 

ವಸಂತ ಋತು, ಎಲ್ಲೆಡೆ ಮಾವಿನ ಹಣ್ಣಿನ ಘಮಲು. ಕೇಜಿಗಟ್ಟಲೆ ಮಾವಿನಹಣ್ಣು ತಂದು ತಿನ್ನುವುದು, ಮಾವಿನ ತರಹೇವಾರಿ ಪದಾರ್ಥ ಮಾಡುವುದು, ಹಲಸು ಮತ್ತು ಮಾವಿನ ಹಣ್ಣಿನ ಮೇಳಕ್ಕೆ ಭೇಟಿ..ಹೀಗೆ ಪ್ರತೀ ವರ್ಷ ಅವವೇ ತಪ್ಪದ ವಾರ್ಷಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳು.. 

ಆದರೂ ಕೂಡಾ.. 

ಊರಲ್ಲಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮಲ್ಲಿಕಾ ಮಾವಿನ ಹಣ್ಣುಗಳು ತಿನ್ನಲು ಸಿದ್ಧವಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂಬ ವಿಷಯ ಕೇಳಿ, ತುಂಬಿದ ಹೊಟ್ಟೆಯ ನಂತರವೂ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಜೊಲ್ಲು. ಯಾಕಷ್ಟು ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ? ಕಾರಣಗಳು ಸಾಕಷ್ಟು. ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ, ಅಪ್ಪಾಜಿಯ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಆರೈಕೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಗುವ ರಾಸಾಯನಿಕ ಮುಕ್ತ ಹಣ್ಣುಗಳವು. ಮನೆಯ ಹಸಿ ತ್ಯಾಜ್ಯದ ಗೊಬ್ಬರದಲ್ಲೇ ಆ ಪುಟ್ಟ ಮರ ಸಿಹಿಯಾದ ಮಾವಿನ ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಕೊಡುತ್ತದೆ. ಶ್ರಮಕ್ಕೆ ತಕ್ಕ ಫಲ, ತಾಳ್ಮೆಗೆ ಸಿಕ್ಕ ಸಿಹಿ ಎಲ್ಲವೂ ನಿಜ ಆದರೆ ಈ ಸೀಸನ್ನಿನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಮಲ್ಲಿಕಾರನ್ನು ದಕ್ಕಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಮಾತ್ರ ಬಲು ಕಷ್ಟದ ಕೆಲಸ. ಶುರುವಿಗೆ ಮೈ ತುಂಬಾ ಹೂವು ಬಿಟ್ಟು ಸೊಕ್ಕಿದರೂ, ಕಡೆಗೆ ಬರುವ ಹಳೆಮಳೆಗೆ ಸುಮಾರಷ್ಟು ಹೂವನ್ನು ಉದುರಿಸಿಕೊಂಡು ತನ್ನ ಫಸಲನ್ನು ಮಿತಿಗೊಳಿಸಿ ಮುಂದಕ್ಕೆ ದಕ್ಕುವ ಕಾಯಿಗಳೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಮಕ್ಕಳಂತೆ ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟು ನಮ್ಮ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಅನಿವಾರ್ಯಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ. ಹಂಗೂ ಹಿಂಗೂ ಕಾಯಿ ಹಿಡಿದು ಸುಮಾರು ೨೦೦ ಹಣ್ಣು ಸಿಗಬಹುದು ಎಂದು ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ಹಾಕುವುದಷ್ಟೇ, ಮತ್ತೊಂದಷ್ಟು ಇಬ್ಬನಿಗೆ ಮಳೆಗೆ ಮಿಡಿಗಳು ಉದುರಿ ನಾ ಹೋಗಿಬರುವೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತವೆ.  ಉಳಿದಷ್ಟು ಮಿಡಿಯನ್ನು ನೋಡಿಕೊಂಡು ಸಾಂತ್ವನಿಸಿಕೊಂಡು ಪ್ರತಿದಿನ ಮಾವಿನ ಕಾಯಿಗಳು ಇಷ್ಟಿಷ್ಟೇ ಇಷ್ಟಿಷ್ಟೇ ದೊಡ್ಡದಾಗುವುದನ್ನು ನೋಡುವ ಖುಷಿಯೊಂದು ಕಡೆಗಾದರೆ, ಕಳ್ಳಕಾಕರಿಂದ ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ  ಜತನ ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ. ಕಾಂಪೌಂಡಿನ ಬದಿಯಲ್ಲಿರುವ ಮರ ಅರ್ಧಕ್ಕರ್ಧಕಾಂಪೌಡಿನ ಹೊರಕ್ಕೆ ಚಾಚಿಕೊಂಡಿರುವುದಕ್ಕಾಗಿ,  ಈ ಸರ್ತಿ ಹಸಿರು ಬಣ್ಣದ ಗಟ್ಟಿ ಗಟ್ಟಿ ಕಾಯಿಗಳು ರಸ್ತೆ ಬದಿ ಓಡಾಡುವವರೆಲ್ಲರನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಗುವ ಹುಳ್ಳನೆಯ ಮಾವಿನ ಕಾಯಿಗೆ ಉಪ್ಪು ಖಾರ ಹಾಕಿ ತಿಂದು ಚಪ್ಪರಿಸದವರ್ಯಾರು? ಬೆಳಗಿನ ಜಾವ ಹೂವು ಕೊಯ್ಯಲು ಓಡಾಡುವ ದೊಡ್ಡವರು ಕೈ ಹಾಕಿ ಕೊಯ್ಯುವ ಕಾಟವಾದರೆ, ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಉರಿಬಿಸಿಲಿನ ವೇಳೆ ಎಲ್ಲರೂ ಮಲಗಿರುವಾಗ ಮೆಲ್ಲನೆ ಕಾಂಪೌಂಡ್ ಹತ್ತಿ ಧುಮುಕಿ ಮರ ಹತ್ತಿ ಕಾಯಿಗಳನ್ನು ಕೊಯ್ದುಕೊಳ್ಳುವ ಮಕ್ಕಳ ಕಾಟ. ಸಹಜ ಮಂಗಗಳ ಕಾಟ ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ. 

ಕಾಯಿಗಳನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಅಪ್ಪಾಜಿ ಪಡುವ ಪಾಡು ಅಷ್ಟಿಷ್ಟಲ್ಲ. ಕಾರಿನ ಟಾರ್ಪೆಲ್ ತಂದು ಸಹಾಯಕನ ಜೊತೆಗೂಡಿ ಮರಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟಿ ನೋಡುಗರ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಒಂದಷ್ಟು ಮರೆ ಮಾಡುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಆಯಿತು. ಮಾವಿಕಾಯಿ ಕದಿಯುವ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಭಯ ಬರಬೇಕೆಂದು, ಜಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಮೊಮ್ಮಗನಿಗೆ ಕೊಂಡಿದ್ದ ಬೈನಾಕ್ಯುಲರ್ ಅನ್ನು ಸೀಸೀ ಕ್ಯಾಮೆರಾದಂತೆ ಮರಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟಿಹಾಕುವ ಉಪಾಯ, ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಕಿರುನಿದ್ದೆಯ ಸಮಯದ ಬದಲಾವಣೆ, ಹೀಗೆ ಶತಗತ ಪ್ರಯತ್ನ ಅಪ್ಪಾಜಿ ಕಡೆಯಿಂದ ಇದ್ದರೂ, ಅದೆಷ್ಟು ಅಕ್ಕಪಕ್ಕ ಮನೆಯವರು ನೋಡಿ ಕಂಡು ಬೆದರಿಸಿ ಓಡಿಸಿದರೂ, ಹಿರಿಯ-ಕಿರಿಯ ಮಾವಿನಕಾಯಿ ಕಳ್ಳರ ಕಾಟ ತಪ್ಪುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಕೆಲವು ಮಕ್ಕಳು ಮನೆಯ ಗೇಟಿನ ಬಳಿ ಬಂದು "ಅಂಕಲ್ ಮಾವಿನಕಾಯಿ ಕಿತ್ ಕೊಡ್ರೀ.." ಎಂದು ಧೈರ್ಯದಿಂದ ಕೇಳುವ ಬಗೆಗೆ ಖುಷಿ ಮತ್ತು ಆತಂಕ ಎರಡೂ ಒಟ್ಟೊಟ್ಟಿಗೆ ಉಂಟಾಗುತ್ತಿತ್ತು.  ಆಮೇಲೆ ಬಂತು ಮೊಮ್ಮಗಳ ವರಸೆ. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಚಪ್ಪರಿಸಿ ಮಾವಿನಕಾಯಿ ಉಪ್ಪು ತಿಂದರೂ, ಉದ್ದ ಕೋಲನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಹಿತ್ತಲ ಬಾವಿ ಕಟ್ಟೆ ಹತ್ತಿಕೊಂಡು ಮಾವಿನಮರ ಕಾದಿದ್ದು ನನ್ನ ಮಗಳು ಸಾನ್ವಿಯ ಬೇಸಿಗೆ ರಜೆಯ ಸಾಧನೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು!  ಇವಳು ಅಜ್ಜನ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಆಡಿ ಕುಣಿಯುವ ಗದ್ದಲ ಎಬ್ಬಿಸುವ ಹೊಡೆತಕ್ಕೆ ಮಾವಿನಕಾಯಿ ಕಳ್ಳತನ ತುಸುಕಡಿಮೆಯಾದಂತೆ ಆದರೂ, ನಮಗೇ ರುಚಿ ನಿಲ್ಲದ ಬಾಯಿ ಇತರ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ನಿಂತೀತೇ? ಮುಂಚೆ ಗೊಂಚಲುಗಳ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ಹಾಕಿದ್ದಷ್ಟೇ, ಈಗ ಪ್ರತೀ ಗೊಂಚಲಿನಲ್ಲಿ ಒಂದೊಂದೇ ಕಾಯಿ. ಹಂಗೂ ನಿಯಮಿತವಾಗಿ ಮಾವಿನಕಾಯಿಗಳನ್ನು ಎಗರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಒಂದು ಮಕ್ಕಳ ಬ್ಯಾಚ್ ರೆಡ್ ಹ್ಯಾಂಡ್ ಆಗಿ ಹಿಡಿದು "ಶಾಲೆ ಮಾಸ್ತರಿಗೆ ಬಂದು ದೂರು ಕೊಡುತ್ತೇನೆ" ಎಂದು ಬೈದರೂ, ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ"ಇನ್ಮುಂದೆ ಕೊಯ್ಯಬೇಡಿ ಇನ್ನೊಂದು ತಿಂಗಳು ಬಿಟ್ಟು ಬನ್ನಿ ನನ್ನ ಹತ್ರ; ಮಾವಿನ ಹಣ್ಣು ಕೊಡ್ತೀನಿ ಆಯ್ತಾ" ಎನ್ನುವ ಹೆಂಗರುಳು ಅಪ್ಪಾಜಿಯದು.  

ಅಂತೂ ಇಂತೂ ದಿನನಿತ್ಯ ನಮ್ಮ ಕಣ್ಗಾವಲಿನಲ್ಲಿ ಮಾವಿನಕಾಯಿಗಳು ದೊಡ್ಡದಾದವು. ಅಮೆರಿಕಾ ದಿಂದ ಸಾಗರದವರೆಗೆ ಸುಧೀರ್ಘ ಎರಡೂವರೆ ದಿನಗಳ ಕಾಲ ನಿರಂತರ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡಿ ಬಂದಿದ್ದ ಅಕ್ಕನ ಮಕ್ಕಳು ಗೇಟಿನ ಒಳಗೆ ಬಂದು ಮೊದಲು ಓಡಿದ್ದು ಮನೆ ಒಳಗಲ್ಲ, ನೇರ ಹಿತ್ತಲಿನ ಮಾವಿನ ಮರಕ್ಕೆ. ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಸುಲಭದಿಂದ ಹತ್ತಿಸಿಕೊಂಡು ಆಡಿಸಲಿಕ್ಕಿಂದೇ ತನ್ನ ರೆಂಬೆಗಳನ್ನು ಚಾಚಿರುವ ಮರಕ್ಕೂ ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲರೂ ರಜೆಗೆ ಬಂದರು ಎಂಬ ಹಿಗ್ಗು. ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕಾಯಿಗಳ ನೋಡಿ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಸಂತಸ. ಆದರೆ, "ನೀನು ಬೆಳೆದರೆ ನಾನು ಬೆಳೆವೆನು, ನೀನು ಹೊಳೆದರೆ ನಾನು ಹೊಳೆವೆನು... " ಎಂದು ಹಾಡುತ್ತಾ ಮಾವಿನಕಾಯಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತ ಹೋದರೂ, ಹಣ್ಣಾಗಲು ಬೇಕಾದ ಸಂಪೂರ್ಣ ಬೆಳವಣಿಗೆಯವರೆಗೆ ಇಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳ ಬೇಸಿಗೆ ರಜೆ ಮುಗಿದಿರುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮನೆ ಪುಟ್ಟ ದೇವರಿಗೆ, ನೈವೇದ್ಯಕ್ಕೆಂದು ಸಿಕ್ಕಷ್ಟು ಹಣ್ಣನ್ನು ತಿಂದು ಟಾಟಾ ಮಾಡಿ ನಾವು ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಕಡೆಗೆ ಮುಖ ಮಾಡಿ ಬಂದದ್ದಾಯಿತು. 

ಈಗಲ್ಲಿ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಉಳಿಸಿಕೊಂಡ ಮಲ್ಲಿಕಾ ಫಸಲಿನ ಕೊಯ್ಲು ಮಾಡಿ ಸಿಕ್ಕ ಕಾಯಿಗಳು ಒಂದು ೬೦-೭೦. ತಾನು ಬೆಳೆದದ್ದನ್ನು ಹಂಚಿ ತಿನ್ನುವ ಅಭ್ಯಾಸ ಅಪ್ಪಾಜಿಯದು. ಇಂದು ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದವರಿಗೆ ಕೊಟ್ಟೆವು, ಇವತ್ತು ಅಕ್ಕನ ಮನೆಗೆ ಕಳಿಸಿದೆ, ತಂಗಿಯ ಮನೆಯವರು ಬಂದು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋದರು, ಊರಿಗೆ ಕೊಟ್ಟೆ, ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೆ ಕೊಟ್ಟೆವು, ಹಣ್ಣು ಇಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲ ಖುಷಿಯಿಂದ ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದೆಲ್ಲ ಊರಿನ ಸುದ್ದಿ ಕೇಳಿಯೇ ನಂಗೆ ಈ ಕಡೆಗೆ ಖುಷಿ. ಅಷ್ಟಾದರೂ ಅದೆಷ್ಟೇ ಪೇಟೆಯಿಂದ ಕೊಂಡು ತಂದ ಹಣ್ಣಿದ್ದರೂ, ಮನೆಯ ಹಣ್ಣಿನ ರುಚಿಯೇ ಬೇರೆ ಎಂಬ ಭಾವನೆ ಎರಡೂ ಕಡೆಗೆ ಇದ್ದುದರಿಂದ, 'ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೋಗುವೆವು' ಎಂದು ಒಂದಷ್ಟು ಕಾಯಿ-ಹಣ್ಣುಗಳು ಅಕ್ಕನ ಸಹಾಯದಿಂದ ರಾತ್ರೆ ಬಸ್ಸು ಏರಿಯೇಬಿಟ್ಟವು. ಈ ವರ್ಷದ ಬೆಳೆ ಮಗಳ ಮನೆ ತಲುಪಿಸಿದ ಖುಷಿ ಮನೆಯವರಿಗೆ, ಮನೆಯವರು ಕಳಿಸಿದ ಹಣ್ಣು ಎಂಬ ಖುಷಿ ಇಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ಈ ರಸಭರಿತ ಸೀಸನಲ್ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ತಿನ್ನುವಾಗ. 

ದಿಸ್ ಫೀಲಿಂಗ್ -  ನಾಟ್ ಜಸ್ಟ್ ಮಲ್ಲಿಕಾ ಯು ನೋ, ದಿಸ್ ಐಸ್ ವೆಲ್ ಬೀಯಿಂಗ್.. :) :)  

ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಂದ ಹಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಷ್ಟು ಅತಿಥಿಯಾಗಿವೆ ನಮ್ಮ ನೆರೆಹೊರೆಯವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ. ಮತ್ತು ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಮಗಳು ಸ್ನೇಹಿತರೊಡನೆ ಕೂಡಿ ತಿನ್ನುವ ಡಬ್ಬಿಯಲ್ಲಿ :) :) 

#seasonalfruit #gratitude #sharing #wellbeing